Lekker vakansie!

Sommige mensen dachten misschien dat we hier drie maanden alleen maar vakantie aan het houden waren. We hopen dat jullie er door de andere blogs wel achter zijn dat dat niet echt het geval is. ;) Maar nu was er toch echt tijd voor vakantie, even geen scholen bezoeken en opdrachten voor school maken.

Bij vakantie denk je misschien aan uitslapen, maar daar doen we niet meer aan. 8:00u (op de zaterdagochtend!) reden we weg bij Ciara. Op naar Graskop! En hier ligt niks naast de deur, dus onderweg hebben we wat leuke stops gehad. De eerste stop was in een klein, schattig dorpje: Dullstroom. Hier hebben we even op het terras gezeten, met een deken om ons heen want warm was het nog niet echt.. Vanaf daar begon de Panoramaroute; één van de mooiste routes in Zuid-Afrika, met verschillende bezienswaardigheden. We begonnen bij de Lone Creek Falls, een parkje met een waterval. De grootste bezienswaardigheid was alleen niet de waterval, dat waren wij. Want er was nergens een blank persoon te bekennen. Als we geld hadden gevraagd voor de foto’s die ze met ons wilden maken hadden we ons benzinegeld al weer terug verdiend. Omdat er veel verschillende stops waren, en elke stop wel wat geld kostte, hebben we niet alles gedaan. We zijn nog wel naar de Mac Mac pools geweest, ook hier waren heel veel donkere mensen aan het braaien en aan het ‘chillen’. Dus wij zijn ook maar op een rots in het water gaan zitten en hebben onze zak chips maar opengetrokken. ;)

We sliepen die nacht in Havana Nights, een heerlijk groot huisje. Het weer zag er ongeveer zo uit: regen, regen, kou en nog meer kou. Ondanks het weer hebben we heerlijk gegeten in een typisch Afrikaans restaurantje, het begin van de vakantie hebben we geweldig goed ingeluid hier. Proost!

Het plan was om 9:00u te vertrekken. Maar we waren nog geen 5 minuten weg of de mist was zo dik dat we bijna niks meer zagen. Dus maar weer omgedraaid en toch maar een pannenkoek gegeten bij Harrie’s Pancake, het beroemde pannenkoekenhuis in Graskop. Tegen tienen begonnen we aan poging 2: op naar de Berlin Falls. Hier was weer een grote waterval en een mooi uitzicht over de bergen. Het weer klaarde gelukkig snel op; de korte broeken gingen aan en de truien uit. Op naar de Pinnacle Rock. Dit was een rots. En dat was het dan. Na wat foto’s, speciaal voor jullie, waren we er snel weg. De volgende op de route was God’s Window, een wandeling op een berg met verschillende uitzichtpunten over de omgeving. Het zonnetje was aan het lachen en de lucht was blauw, wat hadden we toch geluk. Hierna stopten we nog bij Bourke’s luck potholes en de three rondawels. Het eerste was een rotsenpartij met watervalletjes en veel mensen. De three rondawels was de laatste van de Panoramaroute, hier had je een uitzicht over de Blyde River Canyon, met als hoogtepunt drie mega rotsen met verschillende vormen. Stiekem wilden we hier toch wel graag net iets mooiere foto’s. Dus we negeerden het bordje ‘do not go beyond this point’ en liepen ietsje verder. Na nog geen 3 minuten stonden er nog minimaal tien andere mensen naast ons. Oh oh.

Onze auto heeft het hartstikke goed volgehouden, totdat we in Hoedspruit kwamen en we er achter kwamen dat ons huisje midden in een wildparkje zat. Over hobbels en door gaten hobbelden we in onze (hele lage) Toyota langs de zebra’s en impala’s. Hij had er een klein beetje moeite mee, maar hij doet het nog steeds! Alles was té voorspoedig gegaan natuurlijk, dus ’s avonds ging er even iets mis. We wilden in het donker dieren spotten en liepen, uitgerust met zaklamp, rond het huisje. Maaike liep het laatst uit het huisje en trok de deur achter d’r dicht, met de gedachte dat je de deur gewoon open kon doen vanaf buiten. Nou, drie keer raden wat het geval was. Juist, de sleutel lag binnen en de deur was in het slot gevallen. Daar stonden we dan, om 21:00u in het pikkedonker, tussen de dieren. In geen velden of wegen was een huisje te bekennen en de autosleutel lag natuurlijk ook binnen.. Met nog één Afrikaanse telefoon waar we mee konden bellen, kregen we de eigenaar te pakken. In z’n pyjama kwam hij ons redden. ;) 

Een ideale maandagochtend werd het niet. 04:55u ging de wekker, met onze ogen nog maar half open aten we een broodje jam en reden we (per ongeluk met een hele omweg) naar het Krugerpark. We hadden het idee om een safari te doen met een gids, maar daar hadden we eigenlijk voor moeten reserveren vertelden ze ons. Gelukkig was daar Ernest, een gids die nog wel plek had in z’n autootje. Van 8:00 tot 16:30 reden we door het enorme park. We spotten zebra’s, impala’s, krokodillen, een nijlpaard, giraffen, gnoe’s en apen. Maar daar kwamen we natuurlijk niet voor, die hadden we bijna allemaal al wel gezien. Gelukkig kwam daar een buffel om de hoek lopen. 1 van de 5, check! Toen stapten de olifanten in grote getalen langs de rivier, wat een immense beesten van dichtbij. 2 van de 5! Vlakbij de olifanten lagen twee leeuwen te slapen op een heuveltje, helaas bleven ze lekker liggen en kregen we ze niet van heel dichtbij te zien. We waren al over de helft! Ernest kreeg ineens een appje van een andere gids, dat op 15 km afstand een luipaard gesignaleerd was. Hij vroeg of we het erg vonden als we even iets harder gingen rijden. Iets harder werd met 100 km/u over een zandweg racen. Maar het was het waard, want ja hoor, daar lag die onder een boom. Nu moesten we alleen de neushoorn nog en dan zouden we de hele Big 5 in één dag gezien hebben. We hadden de hoop al opgegeven, want nog geen 500 meter voor ons lag de poort al. Maar heel in de verte liepen ze daar toch echt nog! Twee grote neushoorns. We waren enorme bofkonten volgens Ernest, want de hele Big 5 in één dag zien, gebeurt bijna nooit.

Moe maar voldaan en bepakt met worstjes, kip en wijn kwamen we weer bij ons huisje. Met als plan om een avondje te braaien en bij het vuur te zitten. Maar met vier meiden en alleen maar 2 kleine pakjes lucifers, werd dat nog de grootste uitdaging van de dag. Uiteindelijk brandde er een schattig klein vuurtje (aangemaakt met heel veel droog gras en kleine takjes, bedankt Klaas;)). Het brandde zelfs goed genoeg om ons vlees gaar te krijgen. Trots!

De volgende dag reden we ongeveer twee uurtjes naar Nelspruit, bij Jörn’s Gästehaus hebben we de hele middag bij het zwembad gelegen. Want we waren wel toe aan even een echt vakantiegevoel en aangezien het 36 graden was, konden we ook niet veel meer doen.

Woensdag reden we de hele dag: ruim 7 uur zaten we in de auto. Het weer werd met het uur slechter en toen we eindelijk in St. Lucia aankwamen, was het weer koud en regende het zonder ophouden. Ook de volgende dag regende het nog steeds, jammer genoeg. Maar dankzij dit weer kregen we enorm veel nijlpaarden te zien tijdens de riviersafari die we deden. En ook de krokodillen lieten zich nog zien. De rest van de middag hebben we weer de toerist uitgehangen en zijn we langs alle souvenir kraampjes en winkels gestruind. Gelukkig was daar de zon vrijdags, dus hebben we een lekker dagje strand gehad. Na een strandwandeling hebben we lekker in de Indische oceaan ‘gezwommen’, de golven waren zo hoog en de stroming was zo sterk dat zwemmen niet echt lukte.

Zaterdag reden we weer 396 km, op naar Ermelo! Na een heerlijk diner ’s avonds zat onze vakantie er toch echt bijna op. Vandaag (zondag) reden we nog 2,5 uur terug naar Pretoria en toen zat het er echt op. We moeten weer aan het werk.. We hebben ontzettend genoten, want wat een mooi land is het toch. Mochten jullie nog geen plannen hebben voor de herfstvakantie.. Boek gewoon een ticket naar Zuid-Afrika, krijg je geen spijt van (en neem dan hagelslag of pepernoten mee voor ons..)

Ekskuus vir die baie lang storie.. Het lukte niet om het korter te maken, volgende keer is die weer korter, beloofd. Liewe groete!