Vryburg it is!

Ha Nederland, daar is ons weer!

We zijn weer bijgekomen van onze vakantie, al hadden we daar niet echt heel veel tijd voor. Bij terugkomst in Ciara Lodge lag de vloer binnen 10 minuten alweer helemaal vol met koffers, vieze kleren, schone kleren en nog een stuk of 87 andere spullen. De koffers bij Saskia werden weer opgehaald en opengetrokken en toen konden we weer beginnen met inpakken. We moesten iets harder nadenken en iets beter inpakken, want nu moesten we voor twee weken inpakken. Eind van de drie maanden zijn wij professioneel 'kofferinpakkers'..

Maandag vertrokken we weer. We hadden nog niet genoeg kilometers gemaakt vorige week, dus we maakten er nog zo'n 425 om uiteindelijk in Vryburg aan te komen. Als je op Wikipedia zoekt naar Vryburg krijg je welgeteld vier zinnen, waarvan er maar één nuttig is. Er was ook niet zo heel veel te zien op de weg er naar toe. Maar gelukkig kwamen we daar rond 17:00 aan op de plaats van bestemming. We verblijven bij Anne en Gerben. Anne is in 2010, net als ons nu, in Zuid-Afrika geweest met de VIAA, en je raadt het al: zij leerde Gerben kennen en is getrouwd met hem. Samen met hond Luther en zoontje Mats wonen ze hier in een gigantische pastorie, naast de kerk waar Gerben predikant is. 

Dinsdag begonnen we gelijk op de eerste school: de Kismet Combined school. Een school met zo'n 400 kinderen van 12 verschillende nationaliteiten. We werden hartelijk ontvangen door 'the principal' die ons vrolijk voorstelde aan het team. Twee aan twee werden we verspreid over de klassen. Een korte samenvatting van wat wij zagen: grote klassen, kinderen die geslagen werden met een stok, verliefde jongetjes van 15 jaar en saaie lessen.  

Woensdags waren we nog een dag op de Kismet school. We gaven allemaal een paar lesjes, zodat de dag toch wat sneller ging. 's Middags zaten we met z'n 7en (wij met z'n vieren en Gerben, Anne en Mats) in de auto gepropt, op naar een plaas! Voor degene onder ons die geen flauw idee hebben wat een plaas is; dat is een boerderij met een groot stuk land. Hier in de buurt zijn er heel veel te vinden. Vandaag gingen we naar de plaas van oom Sarel, een man uit de kerk. Na een lange hobbelweg langs het land van 'm, arriveerden we bij het huis. Oom Sarel stuurde ons meteen zijn "zwembad" in. Het was eigenlijk gewoon een groot betonnen bassin, met groen water wat hij gebruikt om z'n groentetuin mee te bewateren. Niet gigantisch schoon, maar wel heel lekker. Na ons omgekleed te hebben mochten we achterop de auto in het bakkie mee, wat verder het land op. Daar was een schattig bosje met een vuurplek waar we konden braaien. En waar we mochten schieten! We begonnen met een klein pistool en daarna met twee grote jachtgeweren, woeh! De hulzen vlogen ons om de oren. En oom Sarel vond het allemaal prachtig en hielp ons maar al te graag. :)

Het vuur was inmiddels aan, dus konden we beginnen met braaien. Wat we inmiddels geleerd hebben is dat braaien iets heel anders is dan barbecueën, dat woord durven we niet meer te gebruiken. Bij braaien staan de mannen bij het vuur en de vrouwen zorgen voor de bijgerechten. In dit geval hadden de mannen alles gedaan, wat natuurlijk helemaal geweldig was. Ook ga je niet eten als er iets klaar is, maar wacht je tot alles klaar is en dan mag je pas gaan eten. We kregen champignons met kaas, aardappels die onder de grond gaar waren geworden, kip (wat eigenlijk niet hoort bij braaien, dat vinden ze hier maar niks), boereworst en versgebakken brood, gebakken in een ijzeren blik op het vuur. Fantastisch! Wat een goed leven hebben we toch, en dat op de woensdagavond.

Het werd een latertje, maar daar hadden we eigenlijk alleen de volgende dag wat last van. Toen ging de wekker namelijk weer om 6:00u. Deze twee dagen waren we in Tigerkloof, een zwarte school met kinderen die uit een (redelijk) rijk milieu komen. We vonden het alle vier helemaal niks, we werden niet echt hartelijk ontvangen en de kinderen toonden weinig respect voor ons. Ze hadden hier les van 7:15 tot 14:00, met een halfuurtje pauze, dat was vooral de eerste dag een hele lange zit, want het liefst wilden we de hele ochtend slapen. De tweede dag hebben we weer wat lessen gegeven over Nederland met als resultaat vrolijke koeientekeningen en landschappen in Vincent van Gogh stijl. Vrijdagmiddag reden we terug van Tigerkloof naar "huis", we pakten een tas met spullen (alweer!) en reden weer terug naar Tigerkloof. Het was kerkkamp-tijd! De kerk van Gerben had dit weekend kamp, dus wij mochten lekker mee. Dit was op het terrein van de school waar we deze twee dagen waren. 

Het was een heel gemixt gezelschap wat beetje voor beetje binnen kwam druppelen: oupa's en ouma's met stokken, kleine kinderen en wat oudere kinderen en heel veel ooms en tannies. We braaiden samen, we vlogen van stoel naar stoel met de kennismakingsspelletjes en probeerden in ons beste Afrikaans gesprekjes aan te knopen met de mensen. En de Hollanders waren deze avond wel heel goed vertegenwoordigd; want naast Anne en wij met z'n vieren, waren ook de ouders van Jaël er. Zij zijn een rondreis aan het maken en kwamen ons één avondje bezoeken. (met pepernoten, stroopwafels en hagelslag..!) Het was me het avondje wel. 

De eerste activiteit op de zaterdag: natuurwandeling. Drie keer raden hoe laat die begon. Nee, niet om 10:00. En nee, ook niet om 8:30. Juist, 7:00 stond iedereen paraat. Tot nu toe waren we nog redelijk op tijd begonnen met alles, maar dat lukte nu niet helemaal. Het regende namelijk lekker door, dus moesten we eerst maar rustig koffie drinken met beskuit. Uiteindelijk hebben we de wandeling bijna helemaal droog gemaakt en konden we na een potje football en soccer, aan tafel schuiven voor de brunch. Na een bijbelstudie waren wij aan de beurt. Er stonden namelijk Hollandse spelen op het programma en wie kunnen dat nou beter organiseren dan de vier Hollandse studenten? We hadden vier spellen bedacht. Met een lepel met een ei erop in je mond een parcours lopen, met een panty op je hoofd flessen omgooien (in de panty zat een tennisbal), levend boter, kaas en eieren én natuurlijk spijkerpoepen. Het werd best wel een succes, iedereen stond vrolijk met een panty op z'n hoofd te zwaaien en ze renden zich (met aanmoediging van oupa met z'n stok) een ongeluk. De tannies in de keuken hadden ondertussen heerlijke potjiekos gemaakt (ook een typisch Zuid-Afrikaans gerecht). Wat een helden allemaal. Na het eten was het spel 'noot vir noot' aan de beurt. Een spel waar alle mogelijke psalmen in voorkwamen, we moesten psalmen uitbeelden, we moesten woorden zoeken in psalmen en we moesten psalmen raden die noot voor noot op de trompet gespeeld werden. Een echt kerkkamp-spel, met als winnaars de Farizeeërs. Na heel wat sterke verhalen van oom Hans, die vroeger 2 keer geschorst is van school door al z'n streken, konden we na een lange dag ons bed eindelijk weer in.

Maar rustig slapen kwam er niet van. Om 4:00 stond oom Hans (oh ja, hij is 32) met twee andere jongens in onze kamer. Anniek en Maaike hadden het geluk dat ze wakker werden, Jaël en Neline waren de Sjaak. Die werden 's ochtends wakker met een dikke klodder tandpasta in hun haar. Na twee keer douchen was het ergste eruit en rook ons haar lekker naar tandpasta.

Met z'n allen gingen we naar de kerk. Ze hebben hier om 10:00 kerk en dan daarna gelijk om 11:30 weer. Hebben ze het gelijk gehad voor de rest van de dag. En wij dus ook. Onze middag bestond uit boer zoekt vrouw kijken, eten en slapen. Wat een heerlijke week in het bruisende Vryburg, tot volgende week!